Als een van de laatste vieringen van het kapelbergseizoen staat op zondag 20 augustus a.s. de jaarlijkse Maas en Waalse Bedevaart naar Bergharen op de agenda. Om 16.00 uur wordt op de Kapelberg eucharistie gevierd. Pastor Yves Mambueni Makiadi zal daarin voorgaan, samen met Jack Steeghs, het pastoraal aanspreekpunt van Bergharen. Laatstgenoemde zal ook de overweging houden. Het Parochieel Zangkoor van Hernen zal net als vorig jaar de gezangen verzorgen en blaasorkest MuzAnna zal daarin bijstaan en ook zelf mooie klanken ten gehore brengen.Voor velen is het een jaarlijkse traditie om op de zondag na 14 augustus de gang naar de Kapelberg te maken, waar al sinds de veertiende eeuw een bijzondere verering plaatsvindt tot Onze Lieve Vrouw ter Nood Gods. Een bedevaart wordt ook wel een pelgrimage of pelgrimstocht genoemd en mensen die een bedevaart maken, zijn bedevaartgangers of pelgrims. Zo’n tocht kan individueel of in groepsverband worden gemaakt en het spreekt voor zich dat ieder met zijn eigen bedoelingen gaat. De een om een gunst te vragen, de ander om dank te tonen voor een verhoord gebed. Uit een boekje van de voormalige gemeentesecretaris van Bergharen, Leonardus van den Heuvel (1885-1947), kunnen we opmaken dat Bergharen al van vroeger heen een in de omtrek (Land van Maas en Waal, Rijk van Nijmegen en Land van Ravenstein, en de steden Tiel en Zaltbommel, Oijen en Oss en omstreken) bekende en veel bezochte bedevaartplaats was. Daarin schrijft hij: “Dit is bekend uit een testament, op 20 maart 1561 gepasseerd voor de Schepenen van Oss, bij welke uiterste wilsbeschikking aan een zekere Simon Mathijssen onder meer de verplichting werd opgelegd om “te doene eene bewairt tot Borchare tot Ons Lieff Vrouwe”.” Een belangrijke reden voor een bedevaart is tegenwoordig bezinning, zelfreflectie, nadenken over het leven. Maar men gaat vaak in de hoop een bijzondere gunst of zegen te ontvangen, waardoor een verwachting zal uitkomen. Het welslagen van een examen, genezing van een zieke, kracht bij ziekte of een te nemen moeilijke beslissing en noem maar op, daarvoor wordt dan gebeden en een kaarsje gebrand om dat gebed kracht bij te zetten. Een inspirerende preek, de ontroering die een lied of een mooi muziekstuk teweeg brengt, een ontmoeting met mensen die bereid zijn hun lief en leed met je delen of even dat stukje aandacht weten op te brengen en troostende woorden zeggen die je op dat moment net even nodig hebt, kunnen wonderen doen. Het gevolg is dat men met een goed gevoel naar huis gaat en lange tijd kan teren op dat wat er is gebeurd. Eigenlijk hebben wij niks om te vragen, we hebben alles. Waarom zouden wij op bedevaart gaan? Het is een vaker gehoorde vraag. Maar is het niet goed om daarvoor, net als na een verkregen gunst, dankbaarheid te tonen.~